ما انسان های به قول معروف عصر پیشرفت، تکنولوژی و اطلاعات و ارتباطات چقدر برای ارتباط با دوستان و آشنایان وقت می گذاریم. درسته منظورم صله رحم هست.

بعضی وقت ها که پیش قدیمی تر ها می نشینم و از ارتباطات و رفت و آمدها می شنوم، از سادگی و صداقت و همدلی، خیلی دوست دارم ساکن عهد قدیم بودم.

اما حالا با این همه پیشرفت و فراوانی شبکه های اطلاع رسانی اعم از اینترنت، تلفن همراه، شبکه های دیتا و ... کمتر از حال و هوای همدیگر، از مشکلات هم و ... اطلاع داریم. دیگر اقوام و آشنایان کمتر به هم سر می زنند و کمتر همدیگر رو دعوت می کنند. تازه اگر هم دعوت کنند شاید بخاطر مشغله های موجود کمتر پاسخ مثبت دهیم.

تا حالا چندبار دوستی، رفیقی، آشنایی یا فامیلی شما رو دعوت کرده و شما دعوتش رو رد کردید؟

آیا می دانید قبول احسان دیگران علاوه بر تاثیرات روحی و اجتماعی و توسعه مهر و محبت بین انسان ها برای انسان بهترین موهبت است تا به واسطه این روابط در مسیر تکامل با سرعت هرچه بیشتر گام بردارد.

روایت زیر نمونه ای است که بر قبول دعوت برادران مومن تاکید فروان دارد:

امام حسین(ع) شخصی را دید که به یک میهمانی دعوت شد؛

 در پاسخ دعوت کننده گفت: معذرت می خواهم (نمی آیم).

حضرت به او فرمودند:« برخیز، (دعوت او را بپذیر) که در دعوت به میهمانی، عذرخواهی وجود ندارد؛ اگر روزه نداری، بخور و اگر روزه داری، مبارک باد گو ( و در حقش دعا کن).

منبع: فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع) / ص 846